Stel je voor: 25 mensen uit verschillende landen zoals Zuid-Afrika, Peru, Colombia, Finland, Rusland, Italië, Letland en Zimbabwe. Allemaal bij elkaar in een kleine ‘Students House’ ruimte van een mbo-school wat is omgebouwd tot een worship-ruimte. Waarbij de worship liedjes gepaard gaan met blije, pratende en dansende mensen. En dat op een mooi, klein eilandje in de Middellandse zee: Malta.
Voor mijn stage ben ik hier met twee klasgenoten voor in totaal vier maanden. De eerste cultuurverschillen hebben we overleefd, ook in de kerk: wees niet een kwartier voor de dienst al in de kerk, dit is te vroeg en als je het gesprek niet meer leuk vindt, loop je gewoon weg. Al op de eerste zondag na de dienst, kletsen we met een aantal jongeren en werden we toegevoegd aan de Whatsapp groep. Daarna werden we uitgenodigd om mee te gaan naar de bioscoop en dan wat te eten in de Subway. Uh… Bios, eten? Ik geef liever geen geld uit op zondag waar mensen voor moeten werken. En ik dacht dat dit voor meer Christenen gold. Toen we uitlegden waarom we dat niet doen (anderen gunnen we ook een vrije zondag), waren de jongeren die ons uitnodigden het er wel mee eens, maar vonden ze het alsnog wel een beetje raar. Hun tegenargument was: ‘De zondag is toch juist een vrije dag voor ons? Dan wil ik ontspannen, en dat doe ik in de bios en door met vrienden te eten.’ Dit was al het eerste cultuurverschil. De zondagen en andere chill-momenten daarna, heb ik met verschillende mensen gesprekken over het geloof gevoerd. Zo interessant!
Een leeftijdsgenoot uit Zimbabwe was van mening dat je niet Christen én homoseksueel tegelijkertijd kon zijn. Ook alcohol drinken gaat tegen de Bijbel in, en kan dus niet als je Christen bent. Vaak eindigde ze hun verhaal over hun standpunt met ‘zo staat het in de Bijbel’. Hebben zij dan gelijk? Heb ik gelijk? Ze komen zo stellig en zelfverzekerd over, maar ik weet niet of wat zij vertellen wel zo bedoeld wordt vanuit de Bijbel.
Dit heeft mij aan het denken gezet en nu vraag ik mijzelf af: is er één waarheid? Moeten we het als Christenen altijd met elkaar eens zijn? Zo niet, dan zijn er dus verschillende waarheden waarvan jij denkt dat het goed is. Als je vindt dat je het zelf bij het rechte eind hebt, ben je dan egoïstisch? Wat ik vervolgens wel mooi vind om te merken, is dat we elkaar uit laten praten. Als we in gesprek gaan met de jongeren uit de kerk proberen we elkaar vaak te overtuigen dat wij gelijk hebben, maar we respecteren elkaars overtuigingen wel. Dat is toch waar het ook om gaat in het geloof? Elkaar liefhebben. Juist de persoon liefhebben in plaats van zijn/haar acties en gedachten. Dit is voor mij in ieder geval een mooie bewustwording wat ik meeneem vanuit hier.
Een quote van een jongere om deze gedachtegang mee af te sluiten: “Ik geloof dit, maar als iemand hier tegen ingaat en het anders doet, hou ik mij mond. Ik ga er niet tegenin, maar in mijn hoofd weet ik dat het niet goed is. Ik ga wel gewoon met hem in gesprek, want ook hij is een kind van God.”