Ingezonden door: Martijn Dekker
Wij zijn sterren in het opzoeken van onze ‘soortgenoten’. Dat doen we al heel lang en met veel passie. Het begint bij de jeugd: onze ouders sturen ons naar een christelijke basisschool, christelijke sportclubs en daardoor hebben we van kinds af aan een christelijk netwerk. Op 12-jarige leeftijd starten we met christelijk middelbaar onderwijs (wie zat niet op Greijdanus of Gomarus of Guido de Bres?). We doen een EH-tussenjaar en worden lid bij NSZ. Aansluitend trouwen we met iemand uit diezelfde bubbel, sluiten we ons aan bij een kerk en kamperen we ieder jaar bij Opwekking of New Wine.
Waarom zoeken we zoveel naar de mensen die zijn zoals wij zijn? Ten eerste, omdat het ons leven er sowieso stukken makkelijker op maakt. Waar het geloof al zoveel onzekerheden biedt (velen zijn ‘op zoek’ naar verbinding met God), zoeken we rust bij elkaar. De buitenwereld snapt er natuurlijk al helemaal niks van. NSZ stuurt aan op afzondering van ongelovigen. Daarmee bedoel ik afzondering van een écht gesprek, waarin wij durven te luisteren in plaats van preken. Hoe vaak worden we erop uit gestuurd om te evangeliseren? Maar hoe vaak hebben wij het over wat wij leren van andere religies en van ongelovigen?
In onze gehele levensloop worden we aangemoedigd om ons te bevinden onder gelijkgestemden. Lekker veilig, als we elkaar constant bevestigen in onze overtuigingen. Hoe tof zou het zijn als we open staan voor confrontatie in onze overtuigingen, voordat we onze gesprekspartners hebben omgedoopt? Daar kunnen we ongetwijfeld veel van leren.
Hoe machtig is jouw bubbel naar de ‘buitenwereld?’